الگو:متن برگزیده/ژوئن
کلیات سعدی مجموعهٔ آثار منظوم و منثور سعدی است که وی آن‌ها را در سدهٔ هفتم هجری (سدهٔ سیزدهم میلادی) نوشته است. آثار منثور، آثاری هستند که به نثر نگاشته شده‌اند مانند بخش اعظم گلستان و آثار منظوم، دربردارندهٔ بوستان، غزلیات، و مواعظ است. از دیرباز به مجموعهٔ تمامی این آثار در چارچوب یک یا چند مجلّد، کلیات سعدی گفته می‌شد.
کلیات سعدی بارها در خارج و داخل ایران در شکل‌های مختلف منتشر شده بود ولی تا پیش از سال ۱۳۱۶ خورشیدی، تصحیحی از آن انجام نشده بود. محمدعلی فروغی در سال ۱۳۱۶ برای اولین بار و پس از هشت سال تلاش، دیوان مصحَّح خود را در چهار مجلد منتشر کرد و بعد از گذشت چهار سال با کمک حبیب یغمایی، گلستان را در مجلدی جداگانه و با تصحیحی دقیق‌تر انتشار داد.
«یکی از صاحبدلان سر بجیب مراقبت فرو برده بود و در بحر مکاشفت مستغرق شده حالی که از این معامله باز آمد یکی از دوستان گفت ازین بُستان که بودی ما را چه تحفه کرامت کردی گفت بخاطر داشتم که چون بدرخت گل رسم دامنی پر کُنم هدیه اصحاب را چون برسیدم بوی گلم چنان مست کرد که دامنم از دست برفت
| ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز | کان سوخته را جان شد و آواز نیامد | |||||
| این مدّعیان در طلبش بیخبرانند | کانرا که خبر شد خبری باز نیامد | |||||
| ای برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم | وز هر چه گفته‌اند و شنیدیم و خوانده‌ایم | |||||
| مجلس تمام گشت و بآخر رسید عمر | ما همچنان در اوّل وصف تو مانده‌ایم» | |||||