پیشگفتار
تاریخ پیدایش هواپیمایی در ایران با تاریخ تأسیس شاهنشاهی شکوهمند پهلـوی پیوند ناگسستنی دارد، صرفنظر از افسانه‌های پرواز مربوط به ایران باستان که نمودار علاقمندی ساکنین این مرز و بـوم، هرچند در محدوده اندیشه و خیال، به امر هوانوردی بوده، تا سال ۲۴۷۹ شاهنشاهی (سال ۱۲۹۹ هجری شمسی) هیچگونه نشانه‌ای از وجود فکر استفاده از هواپیما در ارتش ایران دیده نمیشود.
اعلیحضرت رضاشاه کبیر سردودمان سلسلهٔ پهلوی، هنگامیکه بعنوان سردار سپه و فرمانده کل قوا، سرگرم سرکوبی یاغیان و متمردین نقاط مختلف کشور بودند، با مشاهده اوضاع آشفته مملکت، خرابی جاده‌ها، عدم وجود وسـائـل ارتباط جمعی، بـا نبـوغ ذاتی و دوراندیشی استثنائی خـویـش، هواپیمایی را یکی از بهترین و موثرترین وسیله تأمین ارتباط، نمایش و اعمال قدرت،ایجاد ترس و وحشت در سران غافل یاغیان سراسر مملکت تشخیص داده و بلافاصله بعد از کودتای سوم اسفند ۲۴۷۹ شاهنشاهی به فکر ایجاد صنف هواپیمایی جهت ارتش ایران افتادند.
اهمیت حسن تشخیص و تصمیم داهیانهٔ اعلیحضرت رضاشاه کبیر، بنیانگزار ارتش نوین ایران، دایر بر تأسیس هواپیمائی نظامی، از این جهت بیشتر آشکار میگردد که در آن زمان هواپیمایی تازه مراحل اولیه را میگذرانید و برای نخستین‌بار نقش ابتدائی خود را با شرکت در جنگ جهانی اول نشان داده بود و بسیاری از ممالک جهان، حتی برخی از کشورهای پیشـرفتـه، هنوز به ارزش هواپیمایی از لحاظ خدمات نظامی، آنطور که باید و شاید پی نبرده بودند. در چنین شرایطی، سردار بزرگ تاریخ وطن ما با روشن‌بینی و درایت خاص خویش، به ارزش و اهمیت و آینده هواپیمائی، بـویژه از لحاظ شرایط جغرافیائی ایران، پی برده و فرمان تأسیس چنین سازمانی را برای ارتش ایران صادرو با علاقمندی زايدالوصفی این رستهٔ جوان را در طریق پیشرفت رهبری فرمودند.
فرمان تاسیس صنف هواپیمایی برای ارتش ایران در تاریخ ۱۱ خرداد ۲۴۸۳ شاهنشاهی (۱۳۰۳ هجری شمسی) موقعی‌که اعلیحضرت رضاشاه کبیر عهده دار مقام وزارت جنگ و فرماندهی کل قوا بودند شرف صدور یافت، در آن زمان با اینکه هواپیماهای ارتش ایران با خلبانان و کارکنان فنی استخدامی خارجی مأموریتهای محوله را انجام میدادند معذالک چون افسران ایرانی هنگام صدور فرمان و انتصاب
