نان و شیر چارپایان زندگانی می‌کنند و تمام روز را زحمت میکشند. در دشتستان فارس قبیله‌هائی مسکن دارند که خوراک آنها منحصر به خرما و آرد و نخودچی است و همیشه در گردش بوده خیلی قوی و چالاک میباشند. ولی ایرانی شهرنشین از روی تقلید اروپائیها همچنین اغلب بیش‌از آنها گوشت میخورد و ناخوشیهای آن روزبروز زیادتر میشود اما در ولایات مردمان کوهپایه و روستا تقریباً گوشت نمیخورند و خیلی سالم‌تر از اهالی شهر میباشند.
«نیکلا خانیکف» راجع بخوراک تاجیکهای افغانستان میگوید: «... اما پایهٔ خوراک مردم روی پرورش درخت توت قرار گرفته که غرس آن خیلی وسیع میباشد. توتها را جلو خورشید خشک کرده آرد مینمایند و از آن نان درست کنند. اگر بظاهر اهالی کوهستان قضاوت بنمائیم این خوراک خیلی سالم است و مطابق حساب «ایروین» غرس درخت توت خیلی بیشتر از مردمان را خوراک میدهد که یک کشت‌زار گندم بهمان مساحت نخواهد توانست.»
دکتر «الدفیلد» میگوید: «اگر از من بپرسند آیا کسانی که از خوردن گوشت پرهیز نموده‌اند کم‌بنیه و ضعیف شده‌اند؟ پاسخ میدهم که در بیشتر اوقات به ثبوت پیوسته که آنان جسماً بیشتر قوی شده‌اند و ذهن آنان روشن و جدی گردیده است.»
دکتر «والتر هدون» اظهار میدارد: «آزمایش روی خودم
