برگه:Archive of Šarq magazine.pdf/۱۱۳

۱۷

مجله شرق

---

	گفتمش: هزل فرو نه سخن جد فرمای.			گفت: والاتر ازین دینی دون دنیائی.
	گفتم: این قاعدهٔ حرکت و این‌جاذبه چیست؟			گفت: از اسرار شک‌آلود ازل ایمائی.
	گفتم: اسرار ازل چیست بگو؟ گفت که: گشت			عاشق جلوهٔ خود شاهد بزم‌آرائی!
	گشت مجذوب خود و دور زد و جلوه نمود،			شد از آن جلوه بپا شوری و استیلائی:
	سر بسر هستی ازین عشق و ازین جاذبه خاست،			باشد این قصه ز اسرار ازل افشائی،
	گفتمش: چیست جدال وطن و دین؟ گفتا:			بر یکی خوان، پی نان، همهمه و غوغائی!
	گفتم: امید سعادت چه بود در عالم؟			گفت: با بی‌بصری عشق سمن سیمائی.
	گفتم: این فلسفه و شعر چه باشد؟ گفتا:			دست و پائی شل و آنگه نظر بینائی!
	گفتمش: مرد ریاست که بود؟ گفت: کسی			کز پی رنج و تعب طرح کند دعوائی.
	گفتم: از علم نظر علم یقین خیزد؟ گفت:			نظر و علم و یقین نیست جز استهزائی!
	گفتم: آئین وفا چیست درین عالم؟ گفت:			گفتهٔ مبتذلی یا سخن بی‌جائی.
	گفتم: این چاشنی عمر چه می‌باشد؟ گفت:			از لب مرگ شکر خندهٔ پر معنائی.