وحشی اینجا!
در ایران کتابخوانها وحشی هستند
در اروپا و امریکا برعکس!
وحشی- متمدن
این دو کلمه را مانند سایر الفاظ خیلی استعمال کرده‌اید ولی در اصل و ریشه آن کمتر دقت نموده‌اید.
الفاظ مانند اشخاص و موجودات در تاریخهای معین خلق میشوند، استعمال میشوند، اصلاح میشوند، در زبان قلمی ریشه میدوانند. اشتقاقهائی که بمنزلهٔ فرزندان آنها باشد از آنها بوجود میاید، گاهی صد و گاهی هزار سال کم‌وبیش این الفاظ عمر میکنند، وقتی هم میمیرند. مردن لغات و الفاظ عدم استعمال آنها است. مرگ انسان و موجودات دیگر هم همینطور است. موجودات زنده اگر مورد استمعال قرار نگرفتند، و قوای معنوی آنها، قلب و دماغ و ریشه آنها، از کار افتاد زندگی و حیات آنها تمام شده است. بجمادات هم وقتی نگاه کنیم می‌بینیم زندگی و ارزش آنها موقعی است که بدرد بخورند. اگر چیزی از هر حیث بی‌فایده شد حکم مرده را دارد، جلب توجهی نمیکند.
استعمال علامت حیات و زندگی است. هر چیزی را که شما در معرض عمل قرار ندادید از بین میرود، خواه انسان باشد یا حیوان یا الفاظ و کلمات، برگردیم بموضوع مقاله خودمان.
کلمهٔ وحشی از لغاتی است که بسیار قدیمی بوده، در عبارات متفکرین و بزرگان روم و یونان کلمهٔ وحشی را می‌بینید. من خلق و حوصلهٔ آن را پیدا نکردم که همانطور بالا روم و ببینم اولین استعمال این کلمه در چه تاریخ و در چه زمانی بوده است. تحقیق این موضوع بوسیلهٔ علمای لغت البته صورت گرفته است و برای اینکه مبدأ تاریخ استعمال آن را بدانیم محتاج دو چیز هستم اول کتابخانهٔ بزرگ، دوم حوصله؛ همان دو شرطی که متاسفانه در جامعه ما وجود ندارد.
ما کار نداریم که مبدأ تاریخ استعمال این کلمه تحقیقا چه وقت بوده، آنقدری که بمقالهٔ ما مربوط میشود شرح میدهیم.
وحشی منسوب به «وحش» است. وحش یعنی حیوان بیابانی. زمین وحشی یعنی قطعهٔ خالی از سکنه. شخص وحشی آنکسی است که منفرد و دور از مردم زیست میکند. وقتیکه بزبان دیگری مراجعه کنیم و بخواهیم این کلمه را مثلا در زبان فرانسه تحقیق نمائیم معنایش در حدود همان است که در عربی است:
