عده از مواد شیمیائی و طبیعی میتواند موجد مرض سرطان باشد. یعنی بمساعدت هریک از آنها ممکن است با رعایت اصول معین، مرض را در هر عضوی که بخواهند تولید کنند.
در سال ۱۹۱۴، دو نفر ژاپونی موسوم به «یوماغیوا Yomaghiva» و «ای‌چی کووا Itchikowa» ثابت کردند. که اگر همه روزه مقداری قطران «Goudron» روی گوش خرگوش یا روی پشت موشی بمالند، پس از چندی جوش ابتدائی مرض سرطان ظاهر خواهد گردید. ولی اینک باید دانست که عمل این مواد موجد سرطان چیست، آیا سبب قوت و نمو جوش ضعیف سرطان، که شاید هیچوقت رشد نمیکرده است، می شوند، یا اینکه خودشان تولید مرض مینمایند؟ این مشکل هنوز حل نشده است، و اما اگر فرض ثانی بحقیقت نزدیک شود، ثابت خواهد نمود، که مرض سرطان مسری نیست، چنانکه تا بحال نیز مسری شمردن آن مبنی بر هیچ امتحان علمی نبوده و هر امتحانی که بر اثر این خیال، بعمل آمده نتوانسته است مسری بودن مرض را ثابت نماید.
آنچه تاکنون بحقیقت پیوسته، اینست که یک سلول سالم و طبیعی را نمیتوان بلافاصله بیک سلول سرطانی تبدیل نمود و مستعد ساختن سلول سالمی برای قبول مرض بسته به اینست که قبلا آن سلول را بوسیله تحریکات طبیعی. شیمیائی یا میکروبی فاسد نمایند. برای اثبات این مدعا مثلی ذکر میکنیم: پدری دچار مرض سرطان بوده و مرض در زبان او ریشه داشته است، اینک پسر جوانش منتظر است که در زبان او نیز
