برگه:Archive of Šarq magazine.pdf/۸۶

۲۲

آسمان‌پیما

---

	بدیدش باید مهر بهار و قهر خزان			نخست روز کدامین نهال داد ثمر؟
	گسسته دار امید از کسان و عزت و جاه			ز خویش خواه و بمسپار دل بیوک و مگر.
	مگر ز کوشش خود بهره‌مند مردم نیست			چنین بفرقان فرمود خالق اکبر
	چو کار توسنی آرد پدید و سخت شود			ز رام ناشدن او مباش خسته جگر
	شکیب دار و بدانش گرای و کوشش کن			که گشت خواهد اگر بود سخت فرمانبر.
	بدان درخت کشن بر نگر که از آغاز			ز جای خویش نجنبد چو برو زد صرصر
	و لیک بار دوم چون بدو بر آید باد			بخاک افکندش بر درانده پهلو و بر
	کرا امید خطر جایگیر گشت بدل			بدان امید سزد گر جهد بکام خطر
	سیر ستوده بیاید که ارجمند شوی			که خوار مایه بود مرد ناستوده سیر
	تراست دیوره آن کزویت فزایش نیست			مشیو بر سخن دیو ناستوده گهر.
	هر آنکه خواهد کش آسمان رهی گردد			گزافه را ندهد عمر خویشتن بهدر.
	هنر پذیرد و بر مردمی گمارد دل			کژی نخواهد و از راستی نتابد سر.