برگه:IranDarZamanSasanian.pdf/۲۵۴

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

روز ۱۵ دذو، معمول بود، که صورت انسانی را از خمیر یا گل سرخ می‌ساختند و بر فراز درگاه می‌نهادند.

روز شانزدهم دذو، عیدی می‌گرفتند، که دو نام داشت و فعلا تلفظ آنها درست معلوم نیست، یکی از این دو اسم گویا نامی مرکب است، که جزء نخستین آن لفظ گاو است. اصل این جشن منسوب به افسانه فریذون[۱] (فریدون) پادشاه داستانی

شکل ۸-جام کلیمو

(هرتسفلد، سالنامه مجموعه‌های آثار هنری پروس، جلد ۴۱)

است. در روز ۱۶ دذو، فریدون بر گاوی سوار شد.[۲] و این شبی است، که گاوی که کشنده اراده ماه است، ظهور نمود و «این گاوی است نورانی، که شاخهایش از


  1. Frodhon
  2. ایضاً ص ۲۲۶، ترجمه، ص ۲۱۲.