برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۲۷

— ۱۷۷ —

---

***

	بقفل و پره زرین همی توان بستن			زبان خلق و بافسون دهان شیدا مار
	تبرک از در قاضی چو بازش آوردی			دیانت از در دیگر برون شود ناچار[۱]

***

	بردند پیمبران و پاکان			از بی‌ادبان جفای بسیار
	دل تنگ من که پتک و سندان			پیوسته درم زنند و دینار
	قدر زر و سیم کم نگردد			و آهن نشود بزرگ مقدار

***

	حدیث وقف بجائی رسید در شیراز			که نیست جز سلس البول را در او ادرار
	فقیه گرسنه تحصیل[۲] چون تواند کرد			مگر بروز گدائی کند، بشب تکرار

***

	چو رنج برنتوانی گرفتن از رنجور			قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار
	هزار شربت شیرین و میوهٔ مشموم			چنان مفید نباشد که بوی صحبت یار

***

	خداوند کشور خطا میکند			شب و روز ضایع بخمر و خمار
	جهانبانی و تخت کیخسروی			مقامی بزرگست کوچک مدار
	که گر پای طفلی برآید بسنگ			خدای از تو پرسد بروز شمار

***

	عنکبوت ضعیف نتواند			که رود چون درندگان بشکار
	رزق او را پری و بالی داد			تا بدامش دراوفتد ناچار

---

1. از قدیمترین نسخه نقل شد.
2. تکرار.