این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۱۹۰ —
***
| نجس ار پیرهن شبلی و معروف بپوشد | همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی | |||||
| گرگ اگر نیز گنهکار نباشد بحقیقت | جای آنست که گویند که یوسف تو دریدی | |||||
***
| خواستم تا زحلی گویمت از روی قیاس | بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری | |||||
| ملخ از تخم تو چیزی نتواند که خورد | ترسم از گرسنگی تخم ملخ را بخوری | |||||
***
| دامن جامه که در خار مغیلان بگرفت | گر تو خواهی که بتندی برهانی بدری | |||||
| یار مغلوب که در چنگ بداندیش افتاد | یاری آنست که نرمی کنی و لابه‌گری | |||||
| ور بسختی و درشتی پی او خواهی بود | تو ازان دشمن خونخواره ستمکارتری | |||||
| کو هنوز از تن مسکین سر موئی نازُرد | تو بنادانی تعجیل سرش را ببری | |||||
***
| غماز را بحضرت سلطان که راه داد؟ | همصحبت تو همچو تو باید هنروری | |||||
| امروز اگر نکوهش من کرد پیش تو | فردا نکوهش تو کند پیش دیگری | |||||
***
| اگر ممالک روی زمین بدست آری | وز آسمان بربائی کلاه جباری | |||||
| وگر خزاین قارون و ملک جم داری | نیرزد آنکه وجودی ز خود بیازاری | |||||
***
| ای پسندیده حیف بر درویش | تا دل پادشه بدست آری | |||||
| تو برای قبول و منصب خویش | حیف باشد که حق بیازاری | |||||
***
| شنیده‌ام که فقیهی بدشتوانی گفت | که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری | |||||
