برگه:Quatrains of Omar Khayyam (tr. Whinfield, 1883).djvu/۱۸۳

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
127
OMAR KHAYYAM

۱۸۶

  گر باده بکوه بر زنی رقص کند  
  ناقص بود آنکه باده را نقص کند  
  از باده مرا توبه چه میفرمائی  
  روحیست که او تربیتِ شخص کند  

۱۸۷

  گه گه دلِ من درین قفس تنگ آید  
  از همرهی آب و گلش ننگ آید  
  گفتم که مگر بشْکنم این زندانرا  
  پایم ز رکابِ شرع بر سنگ آید  

۱۸۸

  گویند که ماهِ رمضان گشت پدید  
  مِن بعد بگردِ باده نتْوان گردید  
  در آخرِ شعبان بخورم چندان می  
  کاندر رمضان مست بیفتم تا عید  
186.C. L. N. A. I.
187.N.Meaning, 'I would make away with myself, were it not for "the Almighty's canon 'gainst self-slaughter."
188.C. L, N. A. I.Note wa omitted in line 2.Also ascribed to Jalal 'Asad Bardi.