برگه:Quatrains of Omar Khayyam (tr. Whinfield, 1883).djvu/۲۳۳

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
177
OMAR KHAYYAM

۲۶۱

  ای خوش پسرِ غمزه‌گرِ زنگ آمیز  
  بنْشین و هزار فتنه بنْشان و مخیز  
  تو حکم همیکنی که در من منگر  
  این حکم چنان بود که کج دار و مریز  

۲۶۲

  با تو بخرابات اگر گویم راز  
  به زانکه کنم بیتو بمحراب نماز  
  ای اوّل و آخرِ همه خلقان تو  
  خواهی تو مرا بسوز و خواهی بنواز  

۲۶۳

  با مردمِ پاکباز و عاقل آمیز  
  از نا اهْلان هزار فرسنگ گریز  
  گر زهر دهد ترا خردمند بنوش  
  ور نوش دهد ز دست نا اهل بریز  
261.N.Line 4, a proverb denoting an impossibility.
262.C. L. N. A. B. I. J.This is clearly an address to the Deity.
263.L. N.Line 2 is in metre 17.