برگه:Quatrains of Omar Khayyam (tr. Whinfield, 1883).djvu/۳۵۳

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
297
OMAR KHAYYAM

۴۴۱

  اوّل بخودم چو آشنا میکردی  
  اخر ز خودم چرا جدا میکردی  
  چون ترکِ منت نبود از روزِ نخست  
  سرگشته بعالمم چرا میکردی  

۴۴۲

  ای کاش که جایِ آرمیدن بودی  
  یا این ره را بسر رسیدن بودی  
  کاش از پیِ صد هزار سال از دلِ خاک  
  چون سبزه امیدِ نو دمیدن بودی  

۴۴۳

  از دفترِ عشق میکشودم فالی  
  ناگاه ز سوز سینه صاحب حالی  
  میگفت خوشا کسی که در خانهٔ او  
  یاریست چو ماهیّ و شبی چون سالی  
441.L. N.
442.C. N. A. I. J.In line 2, for basar some MSS. read rawe and some rahe.
443.C. L. N. A. I.Compare the "sortes Virgilianœ."Line 4 is freely paraphrased.In line 4, scan máhīyyŏ.Bl., Prosody, p. 11.