برگه:Quatrains of Omar Khayyam (tr. Whinfield, 1883).djvu/۳۵۵

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
299
OMAR KHAYYAM

۴۴۴

  از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی  
  اوراقِ وجود ما همیگردد طی  
  می خور مخور اندوه که گفتست حکیم  
  غمهایِ جهان چو زهر و تریاکش می  

۴۴۵

  ای دل می و معشوق بکن در باغی  
  سالوس رها کن و مکن رزّاقی  
  گر پیر و احمدی خوری جامِ شراب  
  زان حوض که مرتضاش باشد ساقی  

۴۴۶

  بر سنگ زدم دوش سبوئی کاشی  
  سرمست بُدم که کردم این اوباشی  
  با من بزبانِ حال میگفت سبو  
  من چون تو بدم تو نیز چون من باشی  
444.C. L. N. A. I. J.
445.N.Note the change from the imperative to the aorist.In line 4 scan Murtăzáshă.Murtaza (Ali) is the celestial cupbearer.
446.C. L. N. A. B. I.Sabóyĭy, yá i batní, joined to the noun by euphonic or conjunctive .