برگه:Quatrains of Omar Khayyam (tr. Whinfield, 1883).djvu/۳۷۷

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
321
OMAR KHAYYAM

۴۷۷

  گر شادیِ خویشتن بدان میدانی  
  کاسوده دلی را بغمی بنْشانی  
  در ماتمِ عقلِ خویش باشی همه عمْر  
  میدار مصیبت که عجب نادانی  

۴۷۸

  گر زانکه بدست آید از می دو منی  
  می خور تو بهر محفل و هر انجمنی  
  کانکس که چنان کرد فراغت دارد  
  از سبلتِ چون توئی و ریشِ چو منی  

۴۷۹

  گر دست دهد ز مغزِ گندم نانی  
  وز می دو منی ز گوسفندی رانی  
  با لاله رخی نشسته در ویرانی  
  عیشی بود این نه حدِّ هر سلطانی  
477.C. L. N. A. I. J.
478.C. L. N. A. B. I. J.Chu mané, "of one like me."So in No. 170, (the note to which is wrong.)
479.C. L. N. A. B. I.