این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است | کس ندانست که آخر بچه حالت برود |
آنجا که میگوید:
برو ای زاهد خودبین که ز چشم من و تو | راز این پرده نهانست و نهان خواهد بود |
نظرش بهمین معنی است.
و جای دیگر صریحتر میفرماید:
ناامیدم مکن از سابقهٔ روز ازل | تو پس پرده چه دانی که که خوبست و که زشت |
رباعی ۲۲– فردوسی نزدیک باین معنی فرموده است:
جهانا مپرور چو خواهی درود | چو میبدروی پروریدن چه سود! |
خواجه حافظ فرماید:
با صبا در چمن لاله سحر میگفتم | که شهیدان کهاند اینهمه خونین کفنان |
مضمون این شعر خواجه نیز با آن معنی بیمناسبت نیست که میفرماید:
۱۲۹