برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۲۵

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۲۸۶

  سستی مکن و فریضهٔ حق بگزار  
  وین لقمه که داری ز کسان باز مدار  
  غیبت مکن و خلق خدا را مازار  
  در عهدهٔ آن جهان منم باده بیار  

۲۸۷

  عمرت چه دو صد بود چه سیصد چه هزار  
  زین کهنه سرا برون برندت ناچار  
  گر پادشهیّ و گر گدای بازار  
  این هر دو بیک نرخ بود آخر کار  

۲۸۸

  گر باده خوری تو با خردمندان خور  
  یا با صنمی لاله رخ و خندان خور  
  بسیار مخور ورد مکن فاش مساز  
  اندک خور و گه گاه خور و پنهان خور