برگه:Tarikh-e Tabarestan.pdf/۱۴۲

–۱۲۸–

	فیرتدی الدّست بی النّضاره			و یقتدی بی خالفا أوضاره

	أو تستطیر خرق اللّواء			فوقی فی الکتیبة الشّهباء

و یکی از کبار علما در حقّ او میگوید

	سما فی الشّعر أعلام کبار			فصار لکلّهم شرف و مجد

	فأوّلهم إذا ذکر ابن حجر			و آخرهم ابو الفرج بن هندو

و امام عبد القادر الجرجانی، که امام باخرزی میگوید: اتّفقت علی امامته الألسنة و تجمّلت بمکانه و زمانه الأمکنة و الأزمنة و أثنی علیه طیب العناصر و ثنّیت به عقود الخناصر فهو فرد فی علمه الغزیر لا بل هو العلم الفرد فی الأئمّة المشاهیر، مؤلّفات او در نحو چون جمل و شرح آن، و شرح ایضاح عضدی، و کتاب التّلخیض و سایر تصنیفات، و اشعار او بعضی در کتاب الدّمیة آورده است.
و ابو سعد مظفر بن ابراهیم، امامی مقدّم بود در فقه ابو حنیفه و صدر ادبای عالم و بحر علوم، مدّتی در خدمت صاحب بن عبّاد بود و بعد وفات او پیش سیّد ابو طالب هرونی الثّائر شد، آن سیّد در حقّ او کرامات فرمود، با بسیار مال او را گسیل کرد در کشتی نشست تا بآبسکون بیرون آید و بموطن رسد بدریا غرق شد، شعر اوست:

	أسحر بأجفانه ام خمار			أمسک بعارضه ام عذار

	غزال بخدّیه ورد الحیاء			أطلّ الجمال علیه نثار

	فمن ریقه یتعاطی الرّحیق			و من خدّه یجتنی الجلّنار

و له ایضا:

	قلاک الغوانی أن علاک مشیب			فما لک فی ودّ الحسان نصیب

و شیخ ابو عامر جرجانی، مؤلّف کتاب الشّعر، بیشتر قصاید او در حقّ قابوس باشد از فحول ائمّۀ عالم بود، شعر:

	قد یکره المرء ما فیه سلامته			و ربّما عشق الإنسان ما قتلا