برگه:Tarikh-e Tabarestan.pdf/۱۴۹

–۱۳۵–

	بنقل ترشه سیو پیرارین			هار معجون شده بغرطاؤ
	کشمشی اون چنون که مین دنبو			یا اوی حی و لام حلواؤ
	با سفرجلّ جلّ جل جللن			یا کمثری را راء وراراؤ
	ای ورا شیر مست کجا بای تو			ای بره وه نبود واوااؤ
	اون بزوی بزم بلیل و نهار			بوریا دون کنی چرا را اؤ
	پار و پیرار ما فعلت دوا			لاجرم هالکسته ای جاؤ
	دو نهوی بنعیمه کحسکا[۱]			هرچه تونست بکرده و ستاؤ
	انا کالمرده فی میون جدث			مرده را سونبو اطبّاؤ
	ای اطبّا خوچی بنای مرا			هو هلم تایجی مسیحاؤ
	این مجابات شعر خواجه امام:			کس ندیدست مرغ و عنقاؤ
	هرکه واها نمای‌ها مردم			دونی که وا بپای وا واؤ
	این باون وزنه که دقبقی گت:			«لّی تلی لی تناتنا اؤ»

حکمای طبرستان

بزرجمهر حکیم عجم، که آثار ذکا و دانش او چون ذکاء آفتاب اقالیم عالم گرفت. بشاهنامه فردوسی حکایت او و شاه انوشروان و خواندن نبشته بعد از آنکه چشمهای جهان بین نداشت یاد کرده است، بعد از ذهاب دولت اکاسره او با طبرستان آمد از او پرسیدند: لم فسد ملک آل ساسان و فیهم مثلک قال لأنّهم استعانوا بأصاغر الرّجال علی أکابر الأعمال فآل أمرهم الی ما آل، روزی گفتند بیاید تا مناظره کنیم بقضا و قدر، گفت: ما أصنع بالمناظرة رأیت ظاهرا استدللت به علی الباطن رأیت أحمق مرزوقا و عاقلا محروما فعلمت أنّ التّدبیر لیس الی العباد ازو پرسیدند اولیتر کس بحرمان کیست، گفت: من ترک الأمر مقبلا و طلبه مولّیا

---

1. ب : سسته کجلا: ج: سمیته کجلا