خانه وفات میکرد تمثالهای خانواده را بیرون آورده روی یک عراده گذاشته پیشاپیش تشییعکنندگان جنازه حرکت میدادند و باین طریق از کوچههای شهر عبور میکردند تا بمیدانی که محل اجتماع عمومی بود میرسیدند و آنجا یکی از خویشان شخص متوفی در حضور جمع شرحی از او تمجید میکرد و مفاخر و اعمال مهمهٔ اعضای خانواده را خاطر نشان مینمود و هر خانوادهای که تمثالهای آن زیادتر بود درجهٔ نجابتش عالیتر ملحوظ میشد چنانکه مصطلح بود و میگفتند نجابت یکتمثالی نجابت چندتمثالی و قس علی ذلک.
غالباً رومیها وقتیکه میخواستند کسی را برای شغلی انتخاب کنند از اشخاصیکه رتبهٔ نجابت داشتند اختیار میکردند و بنابرین تمثالها در خانوادههای معدود جمع میشد چنانکه در شهر روم بیش از سیصد خانوادهٔ نجیب نبود و اعضای مجلس سنا از همین خانوادهها بودند و تمام امور دولت را اداره مینمودند.
( راکبین ) طبقهٔ دویم مردم روم راکبین یعنی سواران[۱] بودند باین معنی که در قدیمالایام در لشکر روم سواری اختصاص باغنیا داشت چه مخارج سپاهیان بعهدهٔ خود ایشان بود و دولت چیزی نمیداد. از مأئه دویم ببعد از اهل روم کسی جزء لشکر سوار نبود زیرا سواران لشکر روم همه از اجانب بودند. معهذا کسانیکه بضاعت و تمول داشتند نظر برسم قدیم که این قبیل اشخاص
- ↑ Chevaliers l'ordre équestre
