میبایست اسم منتخب خویش را به آواز بلند بگوید و باینطریق رأی بدهد.
در موقع انتخابات و رأیدادن بعضی تقلبات هم واقع میشد و کمکم معمول شده بود که اشخاص داوطلب بمردم پول میدادند که در حق ایشان رأی بدهند.
( صاحبان مناصب ) دارا بودن مناصب و مشاغل در روم شرف و افتخار[۱] خوانده شد و آنرا جزء کار نمیدانستند و حقالزحمه و مواجب در ازای آن نمیدادند بله کسانیکه باین شرف نایل میشدند مخارج گزاف هم میبایست بکنند و این نیز علتی بود برای اینکه اغنیا و غالباً نجبا فقط دارای مشاغل و مناصب شوند ولی مدت اشتغال یکنفر بیک شغل و بودن او در آن رتبه کمافیالسابق یکسال بود و بعد از انقضای این مدت نمیبایست مجدداً برای همان عمل انتخاب شود و هرکس دارای هر شغلی بود اقلا یکنفر همکار نیز داشت که رقیب و همشأن او بود. کمکم برای دارا شدن هر منصبی سنی هم معین کرده بودند و اگر کسی بسنی که برای شغلی تحدید شده نرسیده بود برای آنکار او را انتخاب نمیکردند. مشاغل مختلفه را هم در مراتب چند قرار داده بودند که هرکس بترتیب میبایست دارای آنها شود و قرار بر این بود کسیکه داوطلب منصبی میشود اقلا در ده جنگ جزء قشون
- ↑ Honneur