این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
— ۲۵۹ —
رجال ثلاثه در روم و جانب مغرب تسلط کامل داشتند لکن ناحیهٔ مشرق در تصرف قاتلین قیصر بود یعنی کاسیوس در آسیا و بروتوس در مقدونیه. هریک لشکر عظیمی داشتند لهذا آنطوان و اکتاو با هشتادهزار پیاده و بیست هزار سوار بمقدونیه رفتند و کاسیوس هم به بروتوس ملحق شد و در جلگهٔ شهر فیلیپ[۱] اردو زدند. اردوی رجال ثلاثه آذوقه نداشت و بنابرین مصلحت کاسیوس و بروتوس این بود که در جنگ تاخیر کنند تا قحط کار دشمنان ایشانرا بسازد لکن از لشکریان خود مطمئن نبودند و میترسیدند که طول زمان آنها را بجانب دشمن بکشاند لهذا دو نوبت در فیلیپ جدال واقع شد دفعهٔ اول بروتوس سپاه اکتاو را منهزم کرد لکن آنطوان کاسیوس را مغلوب ساخت و اردوی او را متصرف شد و کاسیوس خود را کشت. دفعهٔ دویم لشکر بروتوس نیز مقهور شد و بروتوس هم خود را بهلاکت رسانید (سنه ۴۲).[۲]
- ↑ Philippes
- ↑ این بروتوس خواهرزاده و داماد کاتن اوتیک و مردی باغیرت و نجیب و عالیهمت بوده. بعقیدهٔ بعضی نسبش به آن بروتوس که تارکن را از روم اخراج کرد و تاسیس جمهوری نمود میرسیده. بهرحال طالب آزادی وطن و ملت خویش بوده و بهمین ملاحظه بقتل قیصر که دوست خاص او بود راضی شد لکن در اینوقت که دید آن قتل نفس بیفایده شد و مقصودی که او داشت بعمل نیامد پشیمان شده کلماتیکه دلالت بر یأس از روزگار و پیشرفت نیات حسنه میکرد ادا نمود که از جمله گفت ای تقوی تو اسمی بیمعنی هستی و من ترا حقیقت پنداشتم. بعدها بروتوس و کاسیوس را آخرین رومیان لقب دادند یعنی آنها آخر کسانی بودند که صفات حسنهٔ رومیان قدیم را داشتند.