دین جدید عبارت بود از اینکه شخص معتقد بحضرت عیسی باشد و او را پسر خدا بداند که بدنیا آمده تا بواسطهٔ شهیدشدن مردم را نجات دهد و میبایست رفتار او را تقلید نموده احکام او را پیروی کند (باعتقاد ما حضرت عیسی فقط پیغمبر بوده و عیسویان حقیقی باید او را از جانب خداوند مبعوث بدانند لکن عیسویان عموماً حضرت عیسی را خدا و پسر خدا می‌خوانند). اعمال و اقوال حضرت عیسی در کتبی که بزبان یونانی نوشته شده منقول است و آن کتب بهمین مناسبت که حاوی بشارت است بانجیل موسوم گردیده است.
حضرت عیسی که مسیح لقب دارد در نزد عیسویان استاد خداوندگار و نجات‌دهندهٔ مردم خوانده میشود و میگویند آمد که سلطنت خدا را برقرار کند. یهود تصور می‌کردند او داعیهٔ سلطنت دارد و روی صلیب او از روی استهزا نوشته بودند عیسی از اهل ناصره پادشاه یهود. لکن آن حضرت این قسم سلطنت در نظر نداشت و گفته بود سلطنت من در این دنیا نیست. بنابراین عیسویان نه تغییر حکومت در نظر داشتند نه تغییر در وضع هیئت اجتماعیه یعنی هر ترتیبی که در بین مردم معمول بود قبول داشتند و اهمیت باین امور نمی‌گذاشتند زیرا که منتظر بودند عنقریب سلطنت خداوند برقرار شود و عموم مؤمنین در نزد خداوند مجتمع گردند.
