بنا بر این ملاحظات مسیحیان غالبا گرفتار صدمه و عقوبات بودند چنانکه از مأئه اول تا مأئه چهارم میلادی ده مرتبه اقدام بآزار و اذیت ایشان شده و دفعات آخری از همه شدیدتر بوده است. از جمله عقوبت‌هائی که مسیحیان میدان دیده‌اند یکی در زمان نرن امپراطور بود و او بعد از آنکه شهر روم آتش گرفت نسبت آن را بمسیحیان داد و در صورتیکه هیچ دلیلی بر این مسئله نیافتند بسیاری از ایشان را بعنوان دشمن نوع انسان بقتل رسانیدند. بعضی را در پوست سباع دوخته نزد سگ‌ها انداختند تا آنها را دریدند. بعضی دیگر را قیرآلود کرده در باغ نرن واداشتند و زنده آتش زدند و بمنزلهٔ مشعل قرار دادند.
اول کسیکه نسبت بمسیحیان حکم کلی داد طراژان بود و او اجتمامات مسیحیان را انجمن‌های سری خطرناک دانسته ممنوع ساخت. او مجازات تخلف از این حکم را قتل قرار داد و فرمود درصدد جستجوی مسیحیان نباید بود. هرگاه کسی را متهم بعیسویت کردند و ثابت شد باید مجازات شود اما اگر کسی مدعی شد که من عیسوی نیستم و نماز خداوندان ما را بجا آورد او را باید رها کرد و متعرض نشد و اما تهمتی که نسبت بشخصی زده شود و تهمت‌زننده معلوم نباشد بهیچوجه نباید طرف اعتنا قرار داد. باری بموجب حکم طراژان همواره مسیحیان
