یکدیگر فرض کردند و صاحب همان اشکان و وقایع و حوادث دانستند.
رومیها ما بین خالق و مخلوق رابطهٔ مهر و محبت قائل نبودند فقط بر این عقیده بودند که جون خداوندان وجودهای مقتدری هستند که خیر و شر کثیر از ایشان صادر میتواند بشود احتیاط مقتضی است که انسان ایشان را از خود راضی داشته باشد بنابراین عبادت رومیها معامله‌ای بود که با ارباب انواع میکردند هدیه‌ای بایشان میدادند و متوقع بودند که آنها هم عوض بدهند.
از عقاید رومیها این بود که ارباب انواع ببعضی رسوم قدیمه مفید میباشند و اگر کسی خلاف آنها رفتار کند غضبناک میشوند لهذا برای اعمال مذهبی خویش آداب و رسوم مقرره داشتند که تجاوز از آن را جایز نمیدانستند[۱] هدیه‌ای که بارباب انواع تقدیم میکردند غالباً از مأکولات و مشروبات بود مشروبات را محض خشنودی ارباب انواع بزمین نثار[۲] میکردند و مأکولات را در مکان متبرکی امانت میگذاشتند. حیوانات مخصوصاً گاو و گوسفند را نزد ارباب انواع مرغوب میدانستند و مقید بودند آنها را با تشریفات مخصوص قربانی کنند چنانکه قربانی بزبان ایشان بمعنی نشریفات متبرک است.[۳]
شرایط قربانی این بود که حیوان بی‌عیب باشد و آنرا جلو مکان
