دیوان حافظ/باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبرست

۳۹  باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبرست شمشاد خانه پرور ما از که کمترست  ۳۵
  ای نازنین پسر تو چه مذهب گرفته‌ٔ کت خون ما حلال‌تر از شیر مادرست  
  چون نقش غم ز دور ببینی شراب خواه تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرّرست  
  از آستان پیر مغان سر چرا کشیم دولت در آن سرا و گشایش در آن درست  
  یک قصّه بیش نیست غم عشق وین عجب کز هر زبان که میشنوم نامکرّرست  
  دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت امروز تا چه گوید و بازش چه در سرست  
  شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم عیبش مکن که خال رخ هفت کشورست  
  فرقست از آب خضر که ظلمات جای اوست تا آب ما که منبعش اللّه‌اکبرست  
  ما آبروی فقر و قناعت نمیبریم با پادشه بگوی که روزی مقدّرست  
  حافظ چه طرفه شاخ نباتیست کلک تو  
  کش میوه دلپذیرتر از شهد و شکّرست