دیوان حافظ/بیا با ما مورز این کینه داری

۴۴۷  بیا با ما مورز این کینه‌داری که حقّ صحبت دیرینه داری  ۴۶۴
  نصیحت گوش کن کاین دُر بسی به از آن گوهر که در گنجینه داری  
  ولیکن کی نمائی رخ برندان تو کز خورشید و مه آیینه داری  
  بد رندان مگو ای شیخ و[۱] هش دار که با حکم خدائی کینه داری  
  نمی‌ترسی ز آه آتشینم تو دانی خرقهٔ پشمینه داری  
  بفریاد خمار مفلسان رس خدا را گر مِی دوشینه داری  
  ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ  
  بقرآنی که اندر سینه داری  


  1. این واو را در جمیع نسخ خطّی حاضره دارد.