دیوان حافظ/ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود

۲۲۶  ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود وین راز سربمهر بعالم سمر شود  ۲۱۷
  گویند سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود ولیک بخون جگر شود  
  خواهم شدن بمیکده گریان و دادخواه کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود  
  از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان باشد کز آن میانه یکی کارگر شود  
  ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود  
  از کیمیای مهر تو زر گشت روی من آری بیمن لطف شما خاک زر شود  
  در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب یارب مباد آنکه گدا معتبر شود  
  بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی مقبول طبع مردم صاحب نظر شود  
  این سرکشی که کنگرهٔ کاخ وصل راست سرها بر آستانهٔ او خاک در شود  
  حافظ چو نافهٔ سر زلفش بدست تست  
  دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود