دیوان حافظ/حال خونین دلان که گوید باز

۲۶۲  حال خونین دلان که گوید باز وز فلک خون خم[۱] که جوید باز  ۲۶۲
  شرمش از چشم می پرستان باد نرگس مست اگر بروید باز  
  جز فلاطون خم‌نشین شراب سرّ حکمت بما که گوید باز  
  هر که چون لاله کاسه گردان شد زین جفا رُخ بخون بشوید باز  
  نگشاید دلم چو غنچه اگر ساغری از لبش نبوید باز  
  بس که در پرده چنگ گفت سخن ببُرش موی تا نموید باز  
  گِردِ بیت‌الحرام خم حافظ  
  گر نمیرد بسر بپوید باز  



  1. چنین است در خ ق نخ ل و غالب نسخ قدیمه، بعضی نسخ: جم.