دیوان حافظ/ساقی به نور باده برافروز جام ما

۱۱  ساقی بنور باده برافروز جام ما مطرب بگو که کار جهان شد بکام ما  ۵
  ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم ای بیخبر ز لذّت شرب مدام ما  
  هرگز نمیرد آنکه دلش زنده‌شد بعشق ثبت است بر جریدهٔ عالم دوام ما  
  چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان کاید بجلوه سرو صنوبرخرام ما  
  ای باد اگر بگلشن احباب بگذری زنهار عرضه‌ده برِ جانان پیام ما  
  گو نام ما ز یاد بعمدا چه میبری خود آید آنکه یاد نیاری ز نام ما  
  مستی بچشم شاهد دلبند ما خوشست زانرو سپرده‌اند بمستی زمام ما  
  ترسم که صرفهٔ نبرد روز بازخواست نان حلال شیخ ز آب حرام ما  
  حافظ ز دیده دانهٔ اشکی همی‌فشان باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما  
  دریای اخضر فلک و کشتی هلال  
  هستند غرق نعمت حاجی قوام ما