دیوان حافظ/مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت

۹۵  مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت  ۷۲
  پس از چندین شکیبائی شبی یا رب توان دیدن که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت  
  سواد لوح بینش را عزیز از بهر آن دارم که جانرا نسخهٔ باشد ز لوح خال هندویت  
  تو گر خواهی که جاویدان جهان یکسر بیارائی صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت  
  و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت  
  من و باد صبا مسکین دو سرگردان بیحاصل من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت  
  زهی همّت که حافظ راست از دنیی و از عقبی  
  نیاید هیچ در چشمش بجز خاک سر کویت