دیوان شمس/هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب

by مولوی

	هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب			تن و دل ما مسخر او که می‌نپرد بجز بر او
	فما طلبوا سوی سقمی فطاب علی ما طلبوا			عجب خبری که می‌دهدم دم و غم او کر و فر او
	فنی جلدی اذا عبسوا فکیف تری اذا طربوا			مرا غم او چو زنده کند چگونه شوم ز منظر او
	فلا هرب اذا طلبوا و لا طرب اذا هربوا			عجب چه بود بهر دو جهان که آن نبود میسر او
	اری امما به سکروا و لا قدح و لا عنب			حدث نشود شکر که خوری شکر چو چشد ز شکر او
	لقد ملت خواطرنا بهم عجبا و ما العجب			سحر اثری ز طلعت او شبم نفسی ز عنبر او
	سکت او ناوهم سکتوا و لا سمو و لا عتبوا			خبر نکنم دگر که مرا رسید خبر ز مخبر او
	فوا حزنی اذا حجبوا و یا طربی اذا قربوا			درم بزند سری نکند که سر نبرد کس از سر او