رباعیات رضی‌الدین نیشابوری

برگرفته از دیوان رضی‌الدین نیشابوری
  دلدار مـــن از زاری کــارم خجل است که چند به خون ریختن از من بحل است  
  از وی گله نیست و لیــکن چــــه کنم چون صورت حال من همه درد دل است  


  نیک آن لب هم چو ناروان شیرین است گویی مگــــــر از رغم زبان شیرین است  
  نشگفت اگـــــر لبت چنان شیرین است جان است ز روی لطف جـــان شیرین است  


  گر باد بـــر آن زلف پریشان زندت مه طال بقا از ایــــن دندان زندت  
  ای از دل و جان عزیزتر خوار مدار درد دل بنده را که بــر جان زندت  


  ما و تـــو کـــه هــم نمونهٔ پرگاریم سر گرچه دو کرده‌ایم یک جان داریم  
  چـــون نقطه نهاده‌ایم بـــر دایره پای تا آخــــر کار ســـر به هــــــم بازآییم