| | | | | | |
|
آن یکی دانم ز بیخویشی خویش |
|
ناله میکردی ز درویشی خویش |
|
|
گفتش ابرهیم ادهم ای پسر |
|
فقر تو ارزان خریدستی مگر |
|
|
مرد گفتش کاین سخن ناید به کار |
|
کس خرد درویشی آنگه شرمدار |
|
|
گفت من باری به جان بگزیدهام |
|
پس به ملک عالمش بخریدهام |
|
|
میخرم یک دم به صد عالم هنوز |
|
زانک به میارزدم هر دم هنوز |
|
|
چون به ارزم یافتم من این متاع |
|
پادشاهی را به کل کردم وداع |
|
|
لاجرم من قدر میدانم، تو نه |
|
شکر آن برخویش میخوانم، تو نه |
|
|
اهل همت جان و دل درباختند |
|
سالها با سوختن در ساختند |
|
|
مرغ همتشان به حضرت شد قرین |
|
هم ز دنیا در گذشت و هم ز دین |
|
|
گر تو مرد این چنین همت نهای |
|
دور شو کاهل، ولی نعمت نهای |
|