| | | | | | |
|
تا بکی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر |
|
ریختن از بهر نان از چهر آب ای رنجبر |
|
|
زینهمه خواری که بینی زافتاب و خاک و باد |
|
چیست مزدت جز نکوهش یا عتاب ای رنجبر |
|
|
از حقوق پایمال خویشتن کن پرسشی |
|
چند میترسی ز هر خان و جناب ای رنجبر |
|
|
جمله آنان را که چون زالو مکندت خون بریز |
|
وندران خون دست و پائی کن خضاب ای رنجبر |
|
|
دیو آز و خودپرستی را بگیر و حبس کن |
|
تا شود چهر حقیقت بی حجاب ای رنجبر |
|
|
حاکم شرعی که بهر رشوه فتوی میدهد |
|
کی دهد عرض فقیران را جواب ای رنجبر |
|
|
آنکه خود را پاک میداند ز هر آلودگی |
|
میکند مردار خواری چون غراب ای رنجبر |
|
|
گر که اطفال تو بی شامند شبها باک نیست |
|
خواجه تیهو میکند هر شب کباب ای رنجبر |
|
|
گر چراغت را نبخشیدهاست گردون روشنی |
|
غم مخور، میتابد امشب ماهتاب ای رنجبر |
|
|
در خور دانش امیرانند و فرزندانشان |
|
تو چه خواهی فهم کردن از کتاب ای رنجبر |
|
|
مردم آنانند کز حکم و سیاست آگهند |
|
کارگر کارش غم است و اضطراب ای رنجبر |
|
|
هر که پوشد جامهی نیکو بزرگ و لایق اوست |
|
رو تو صدها وصله داری بر ثیاب ای رنجبر |
|
|
جامهات شوخ است و رویت تیره رنگ از گرد و خاک |
|
از تو میبایست کردن اجتناب ای رنجبر |
|
|
هر چه بنویسند حکام اندرین محضر رواست |
|
کس نخواهد خواستن زیشان حساب ای رنجبر |
|