کلیات سعدی/غزلیات/من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم

۳۹۶– خ

  من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم مگر ببینمت از دور و گام برگیرم  
  من این خیال نبندم که دانهٔ بمراد میان اینهمه تشویش دام برگیرم  
  ستاده‌ام بغلامی گرم قبول کنی و گر نخواهی کفش[۱] غلام برگیرم  
  مرا ز دست تو گر منصفی و گر ظالم گریز نیست که دل زین مقام برگیرم  
  ز فکرهای پریشان و بارهای فراق که بر دلست، ندانم کدام برگیرم؟  
  گرم هزار تعنت کنی و طعنه زنی من آن نیم که ره انتقام برگیرم  
  گرم جواز نباشد ببارگاه قبول و گر مجال نباشد که کام برگیرم  
  ازین قدر نگریزم که بوسی از دهنت اگر حلال نباشد حرام برگیرم[۲]  


  1. نخوانی گفتن.
  2. در یک نسخه: بنام و ننگ بسر شد درین دیار عزیزتفاوتی نکند گر نظام برگیرم (؟)