این صلح بموجب عهدنامه‌ای بود که موسوم به عهدنامه بخارست گردید و در سال ۱۸۱۲ امضاء شد.
انگلیسها همین نفوذ را هم در دربار شاهنشاهی ایران بکار بردند تا اینکه در سال ۱۸۱۳ منجر بعقد معاهده گلستان گردید که شرح آن خواهد آمد.
خلاصه ناپلئون عثمانی، ایران، سوئد، پروس، لهستان و تمام اروپای شرقی و ممالک اسلامی و هندوستان را برای دوستی با امپراطور روس قربانی نمود باین خیال که شاید بتواند روسها را از خود راضی کند ولی ممکن نگردید. بعدها که ملتفت شد و خواست مجدداً آنها را جلب کند دیگر کار از کار گذشته بود و هیچیک از این دول بقول او اعتماد نکردند.
جنگ معروف سال ۱۸۱۲ بین روس و فرانسه در بهار همان سال شروع گردید. در نتیجه قشون فرانسه بکلی تلف شد و ناپلئون با عدهٔ قلیلی از مهلکه جان بدر برد که شرح آن از موضوع این کتاب خارج است. داستان این جنگ بی‌نظیر را کنت دسگور در دو جلد گرد آورده و آنها را به جنگ‌های ناپلئون در روسیه در سال ۱۸۱۲ موسوم کرده است.[۱]
- ↑ Napoleon's Expedition to Russia, by Conte de Segur.
