دست پسر سه ساله‌اش را گرفته بود، با ملکه وارد سالون مجلل و باشکوه قصر خود گردید و در حضور تمام صاحب منصبان بیانات ذیل را ادا نمود:
«آقایان، صاحب منصبان گارد ملی، من خوشوقتم که شما ها را دور خود مشاهده میکنم. من امشب بمیدانهای جنگ حرکت خواهم نمود و فرماندهی قشون را عهده‌دار خواهم بود. هنگام حرکت خود از پاریس نظر بحسن اعتماد و اطمینانی که بشما دارم عیال و فرزند خود را که مرکز آمال دور و دراز من میباشند و در این شهر توقف خواهند نمود در تحت حفاظت شما میگذارم من بوفاداری شما ایمان کامل دارم و اینها را بشما میسپارم.»
بورین گوید:
«این بیانات ناپلئون حضار را خیلی متأثر نمود و در روز ۲۵ ژانویه از پاریس حرکت کرد. در این هنگام کنگره صلح در شاتیون – سور – سن[۱] تشکیل شده مشغول وضع شرایط صلح بودند، نمایندگان دول متحد انگلیس[۲]، روس، اطریش ، پروس و فرانسه هم حضور داشتند.
پیشنهاد متارکه جنگ نماینده فرانسه مورد قبول واقع نشد و هیچ تعجب هم نداشت چونکه متحدین قبلا تصمصم گرفته بودند که بهیچ یک از پیشنهادهای نماینده فرانسه ترتیب اثر ندهند ودر موقع مذاکرات کنگره هم عملیات نظامی ترک نشود. بالاخره نتیجه‌ای از این کنگره گرفته نشد واعضاء آن متفرق شدند و جنگ با شدت تمام شروع گردید.
با اینکه ناپلئون بچند فتح دیگر نیز نائل آمد، ولی عدهٔ دشمن بقدری زیاد بود که این فتوحات هیچ مؤثر واقع نمیشد و هر آن قشون‌های تازه برای دشمن میرسید، در مقابل قشون ناپلئون همه دلسرد و مأیوس و بشکست خودشان حتم و یقین داشتند. در این موقع پیش آمد سوء دیگری نیز روی داد که بکلی دست و دل آنهااز جنگ سرد شد و آن این بود که در ۲۶ مارس ۱۸۱۴ تمام ذخائر جنگی
