مستر هنری ویلوک جزء دسته صاحب‌منصبان انگلیسی بود که در سال ۱۲۲۵ هجری (۱۸۱۰ میلادی) همراه سر جان ملکم بایران آمده جزء قشون ایران شده بود[۱] و مدتها در خدمت دولت ایران بوده، بعد در سال ۱۸۱۴ بار دیگر همراه مستر الیس بسمت منشی‌گری بایران آمده و مجدداً باتفاق مستر الیس بلندن مراجعت نمود و در اواخر سال ۱۸۱۵ بسمت وزیر مختاری دولت انگلیس در تهران مقیم شد. چون در این اوقات اولیای امور انگلستان جز نظر تحقیر نسبت بایران نظری نداشتند این شخص را قریب ده سال در ایران نگاه داشتند تا اینکه دولت ایران رسماً شکایت نمود. پس او را احضار و مستر جان مکدونالد را بجای او از طرف حکومت هندوستان معین نمودند.
اینچی‌سون[۲] در جلد نهم از کتابهای خود موسوم به مجموعهٔ اسناد و معاهدات مینویسد:
«بعد از ایجاد سکوت و آرامش در قارهٔ اروپا و رفع خطرات حتمی یا احتمالی برای هندوستان، موضع ایران که بطور اغراق‌آمیزی در نظر اولیای امور انگلستان اهمیت پیدا کرده بود و قدر و قیمتی که در این تاریخ بدوستی و اتحاد با ایران میگذاشتند، بعدها از نظر افتاد و دیگر توجهی بامور ایران ننمودند و اعتنائی بمعاهده سال ۱۸۱۴ که با ایران بسته بودند نداشتند، بر عکس اقداماتی میشد که شاه را مأیوس کنند و او را بترسانند و به او خاطرنشان کنند که استقلال و تمامیت آن از برای انگلستان دارای قدر و قیمتی نمی‌باشد.
دولت انگلیس در سال ۱۲۳۸ هجری (۱۸۲۳ میلادی) مخصوصاً اقدام نمود که روابط سیاسی ایران بعد از این تاریخ با لندن قطع شده مستقیماً با هندوستان باشد و نماینده مختار نیز برای اقامات در دربار شهریار ایران از جانب فرمانفرمای هندوستان انتخاب گردد و قبول این امر با شاهنشاه ایران خیلی ناگوار بود و مدتها نمایندهٔ فرمانفرمای هندوستان معطل بود چونکه اختلافات سال ۱۸۰۹
