گردید، بعلاوه این عهدنامه در موقعی بین دولتین برقرار گردید که انگلیسها محتاج بقشون روس بودند و حاضر بودند بهر قیمتی شده بین روس و ایران را صلح دهند. روی این تصمیم بوعده و وعید فتحعلی‌شاه را حاضر نمودند صلح کند و روسها هم از موقع استفاده کرده این وساطت سر گور اوزلی را برای خودشان در این موقع خطرناک، یک نوع متارکه جنگ فرض کردند تصور نمودند که بعد از رفع خطر ناپلئون بسهولت میتوان بر دولت ایران فائق آمد. در این موضوع موافقت بعمل آمده بود که اگر روسها سرحد خود را تا کنار رود ارس امتداد دهند مانعی نخواهد داشت چونکه دولت انگلیس نیز یک قسمتهائی را در نظر گرفته بود که بعدها تصرف کند.
بموجب مندرجات کتب مورخین ایران اختلافات سرحدی بین دولتین روس و ایران در ۱۲۴۱ هجری (۱۸۲۶ میلادی) شروع میشود. روسها بیک قسمتهائی از اراضی ایروان و محل‌های دیگر ادعا داشتند. از طرفین مأمورینی تعیین شده بمحلهای متنازع فیه اعزام گردید. روسها اطلاعات محلی نداشتند ولی نمایندگان ایران محل‌ها را خوب میشناختند و بصیرت داشند، ولی این معلومات آنها در مقابل زورگوئی و تعدی روسها مؤثر نبود. دولت ایران ناچار شد موضوع اختلاف را بفرمانفرمای گرجستان مراجعه کند و برای اینمنظور نماینده مخصوصی به تفلیس روانه نمود. در آنجا موضوع حل نگردید و مدتی نماینده ایران را معطل نمودند و بالاخره هم بدون اخذ نتیجه بایران مراجعت کرد.
در تاریخ منتظم ناصری جزء وقایع سال ۱۲۴۱ هجری (۱۸۲۵ میلادی) چنین مینویسد:
«در این سال علمای اعلام از سوء سلوک کارگذاران روس نسبت بمسلمانان گنجه و قره‌باغ خبردار شده بوجوب جهاد فتوا دادند و آقا سید محمد مجتهد اصفهانی از عتبات عالیات بحضور خاقان صاحبقران آمده در این باب ابرام نمودند.
هم در این سال ایلچی روس کنیاز بخشکوف بدربار ایران همایون آمد و چون الکساندر امپراطور روس در این سال وقات کرده و قبل از وفات تختی از بلور
