ذیقیمتی از کشور ایران تحصیل کرده بود و همه این اطلاعات را جمع کرده برای وزارت روابط خارجه فرانسه ارسال نمود.[۱]
در این تاریخ است که ناپلئون بعجله و شتاب مأمورین عالیرتبه، بصیر و جدی بطرف ایران یکی بعد از دیگری روانه میکند اول آمده ژوبر[۲] نامی را در تاریخ ۱۶ فوریه ۱۸۰۵ روانه نمود. بعد آجودان خود جنرال رومیو[۳] را با دستور مخصوصی بایران فرستاده و هر یک از اینها حامل مکتوب مخصوص ناپلئون بودند که بهر نحوی بود با رنج و زحمت زیاد خودشان را بطهران رسانیدند و نامه ناپلئون را بدست فتحعلیشاه دادند. با اینکه رومیو بعد از ژوبر حرکت کرده بود این شخص در اوایل ماه اکتبر ۱۸۰۵ (مطابق اواسط رجب ۱۲۲۰) بطهران رسید و نامهٔ را که حامل بود بعرض شاه رسانید. این است ترجمه فارسی آن نامه که آجودان جنرال رومیو حامل بود:
مکتوب ناپلئون بناپارت به فتحعلیشاه پادشاه ایران:
«پاریس، ۲۰ مارس ۱۸۰۵ (سلخ ذیحجه ۱۲۱۹)
من باید باور کنم فرشتگانی که پاسبان سعادت دولند خواستار آنند که من با مساعی که تو در تأمین قدرت مملکت خویش بکار میبری یاوری کنم، زیرا که یک فکر در یک زمان در اذهان ما خطور کرده است. مأمورینی که حامل مکاتیب ما بودهاند در استانبول بهم برخوردهاند و در ضمن اینکه حکمران تبریز از جانب تو با فرستاده من در حلب باب مکاتبه را میگشود بمأمور مزبور از جانب من فرمان رسیده بود که با وزرای تو در سرحدات عثمانی رابطه برقرار کند.
باید تن بقضای در آسمان داد زیرا که پادشاهان را برای آن قرار داده است که ملل را سعادتمند کنند و چون قرن بقرن مردان بزرگ را بوجود میآورد این قاعده را بر ایشان هموار میکند که با یک دیگر همداستان شوند، تا اینکه اتفاق
- ↑ مأموریت جنرال گاردان در ایران از انتشارات اداره شورای نظام (صفحه ۶)
- ↑ Amedee Jaubert
- ↑ General Romieu