در این تاریخ ژوبر هنوز در این شهر بود. در میان عامه چنین مشهور شد که رومیو مأمور انجام مأموریتی مخفی در یکی از ممالک دوردست است و تصور عمومی این بود که این مملکت باید هندوستان باشد.
رومیور برای باطل کردن تصورات مردم راه معمولی ایران را رها نموده با منشی خود اوتری[۱] از بی‌راه حرکت نمود و بر اثر وقایعی غیرمترقب قریب چهل روز در حلب معطل ماند و در این مدت بیکر[۲] قنسول پادشاه انگلیس بمقاصد او پی برد و فوراً مراتب را باطلاع جونز[۳] قنسول انگلیس در بغداد رسانید و جونز نیز دولت متبوع خود را از قضایا مسبوق کرد.
رومیو برای احتراز از مخاطراتی که در بلاد ادرنه و موصل و همدان در پیش داشت در طی طریق عجله بخرج داده خود را در اوایل ماه اکتبر ۱۸۰۵ (اواسط رجب ۱۲۲۰) بطهران رسانید.
فتحعلی‌شاه و دربارش مقدم او را بشادی تمام پذیرفتند. غافل از آنکه رومیو هیج نوع اختیاری جهت عهد اتحادنامه ندارد و نمیتواند کمکی را که ایرانیها در مقابل روسها طالبند بایشان برساند. بهمین جهت کمی بعد امیدها بیأس مبدل گردید و معلوم شد که رومیو فقط برای مطالعهٔ اوضاع ایران و استفاده‌هائی که این مملکت در صورت متحد شدن با فرانسه میتواند بمملکت مزبور بدهد آمده.
با وجود فوت ناگهانی رومیو (که قبلاً شرح آن گذشت) باز قبل از رسیدن مرگ یادداشتی خدمت وزیر روابط خارجه (کشور فرانسه) فرستاد و این یادداشت بعلت نظریات درست و مطالعات عالمانهً رومیو بسیار مفید و از هر جهت قابل ملاحظه است.
ژوبر از طرفی دیگر در تاریخ ۲۸ ماه مه ۱۸۰۵ (مطابق ۲۸ صفر ۱۲۲۰) به طرابوزان رسید و بعنوان تاجری که برای رسیدگی بامور تجاری خود عازم ایران است بطرف ارزنةالروم عزیمت کرد ولی انگلیسها بقصد او پی بردند و
