برگه:تاریخ روابط ایران و انگلیس (جلد۲).pdf/۳۳

۴۱۷

رعایت روابط دوستی و الفت همه را پذیرفتند و مضمون کاغذ مقرب الخاقان میرزا علی نایب جناب میرزا مسعود وزیر امور خارجه دولت علیه که در جواب عریضهٔ مستر مکنایل حسب‌الامر قدر قدرت شاهنشاهی روحیفداه در تاریخ ۱۹ ربیع‌الثانی ۱۲۵۴ نوشته‌اند و مشارالیه خود مضمون آنرا در لندن باسمه نموده است ثابت میکند که همین مطالب پنجگانه در حضرت فلک رفعت خسروانه بدرجهٔ قبول و انجاح مقرون شده است و اگر مستر مکنایل انصاف مینمود و منظور او بهانه‌جوئی نمیشد همان کاغذ در مقدمهٔ چاپار و سایر امور کافی و وافی بود. جواب جناب معزی‌الیه این شد که چون بعضی از مطالب مزبوره بعمل نیامده الی الان معوق میباشد و چنانکه کلنل شل نیز این مطلب را در بیست و دوم نوامبر مطابق سوم شهر رمضان بجناب وزیر امور خارجه دولت ایران صراحتاً اظهار داشته است که اگر مطالب دولت انگریز بزودی صورت انجام نیابد امنای دولت ما بر خود لازم خواهند نمود که اکتفا بهمین مطالب نکرده تکلیف زیاد کنند، معهذا مطالب دولت انگریز، حال زیاده از آن پنج فقرهٔ مسطوره میباشد. بندهٔ درگاه در جواب گفتم که لامحاله باید در اینجا یا در ایران با کسیکه از طرفین مأمور شده باشد گفتگو و بانجام و اتمام مطالب پردازند. در اینجا که نامهٔ مبارک پادشاهی و نوشتجات دولت علیه را در استحکام شرایط دوستی و رفع شبه و رنجش کافی ندانسته سفارت بندهٔ درگاه را نمی‌پذیرند و سفیر دیگری نیز بدولت ایران نمیفرستید و در ایران هم کسی را ندارید که امنای دولت علیه با او محاوره کرده قراری در خصوص مطالب سابقه و لاحقهٔ شما بدهند و مستر مکنایل هم هنگام بیرون آمدن با وصف آنکه آنهمه دلجوئی دربارهٔ او بعمل آوردند متقاعد شده اخبار نامه جنگ از جانب دولت انگلیس بامنای دولت علیه نوشت و اجزای سفارت و صاحب‌منصبان انگلیسی را عموماً بسمت بغداد و ارزنةالروم فرستاد و در اینصورت واضح است اینجا و آنجا بالمره راه گفتگو از طرفین مسدود میباشد مگر اینکه ملائکهٔ آسمان و زمین در عالم غیب از جانب شاهنشاه روحیفداه و ملکه انگلستان با هم گفتگو کرده در باب دوستی دولتین علیتین قراری بدهند. اما باز پاره‌ای چیزها که بواسطهٔ سوءظن و افترای مستر