خارجی حفظ کنند و در ضمن، شاه کامران تعهد مینماید که بدون اطلاع شاه شجاع و دولت انگلیس با هیچ دولت خارجی داخل مبارزه و جنگ نشود.
مادهٔ هفتم – شاه کامران تعهدمیکند هر گاه در موضوع سرحدات هرات و کابل اختلاف حاصل شود بحکمیت و رأی دولت انگلیس مراجعه کنند و حکم آن دولت قاطع خواهد بود.
مادهٔ هشتم – شاه کامران تعهد میکند از مراوده و روابط دول خارجی بدون اطلاع و رضایت دولت انگلیس احتراز کند.
مادهٔ نهم – شاه کامران برای حمایت و دوستی دولت انگلیس تعهدمینماید که هیچیک از ملل اروپا را (اهل فرنگ) جز انگلیس بخدمات لشکری و کشوری خود اختیار نکند و هرگز اجازه ندهد یک اروپایی در مملکت هرات متوقف شود.
مادهٔ دهم – شاه کامران هر مانعی که در مقابل تجارت وجود داشته برطرف خواهد نمود.
مادهٔ یازدهم – مواد ده‌گانهٔ فوق تا زمانی که سلطنت در خانوادهٔ شاه کامران باقی است معتبر خواهد بود.
این عهدنامه در هرات تحریر گردید. امضاء «دارسی تود» نمایندهٔ سیاسی انگلیس در هرات، و در تاریخ ۱۶ مارس ۱۸۴۵ مطابق ۱۲۵۶ هجری بامضای فرمانفرمای کل هندوستان رسید.
با تمام این عهدنامه ها و با تمام این مساعدتها و بدنبال و بخشش مالی فراوان که در اندک مدتی قریب بیست لک روپیه باولیای امور هرات داده بودند باز قلوب شاه کامران و یارمحمدخان وزیر او هر دو بطرف ایران متمایل بود، چونکه سالها هر دو در تحت عواطف پادشاهان ایران بخوشی و عزت امرار حیات کرده بودند. اینک در مقابل اینهمه تحبیب‌های دولت انگلیس حاضر نبودند خودشان را از ایران که وطن اصلی آنها بود جدا نمایند.
هنوز مرکب معاهدهٔ انگلیسها با شاه کامران خشک نشده بود که یار محمدخان و شاه کامران هر دو کاغذ ارادت و بندگی بمحمدشاه نوشتند و از تمام قضایا
