در نجف فرموده‌اند
| اسکندر و من ای شه معبود صفات | هر دو بجهان صرف نمودیم اوقات | |||||
| با همت من کجا رسد همت او | من خاک درت جستم و او آب حیات | |||||
تحریر قلم انداز گوئی از شئونات شهامت است من جمله بی توجهی بخط ناصرالدین شاه که دستخطات او بصعوبت خوانده میشود، در جوانی خوشنویس بوده عکس یکی از مشقهای ملوکانه را که از دستگاه رکن‌الدوله (محمدعلی رکنی) که داماد صنیع الدوله است بدست آوردم گراور کردم که هم دال بر لطف ذوق شاه است.
شرح اطراف سطور
| ای سروناز ترک جفا | مکن افسانه ما گوش که این بار غم | |||||
| ای کاروان منزل مسکن جز در دیار یار من | تا یک زمان زاری کنم بر ربع و إتلال و دمن | |||||
| شنیدم که در تنگائی شتر | بیفتاد و بشکست صندوق در | |||||
| غلامان پی در و مرجان شدند | ||||||
آفتاب کرامت شاهنشاه که در تو بتابد نثار قدم مکن، امروز روز چهارشنبه دوازدهم شهر صفرالمظفر است سنهٔ ۱۲۷۲. در داودیه مشق شد،الحمدلله ناخوشی وبا از شهر و نواحی بالمره رفع شده است این قطعه در داودیه مشق شد.
الحمدالله احوال ما خوب است، باد زیادی در داودیه از روزی که ما آمده‌ایم میاید، نمی‌گذارد مشق کنیم، این قطعه را بزور نوشتم از دست باد. احوال امیر نظام (پسر جیران) الحمدلله خوب است، در داودیه الحمدالله خوش میگذرد و گذشته است ، حاجب‌الدوله این قطعه را بساز و حضور بیاور.
دست نقاشی هم داشتند. روزی در مدرس عباس میرزا که سپرده به رضا قلی خان بود نفشی روی کاغذ میبرند، رضاقلی خان بنظر محمدشاه می رساند، مورد تحسین میشود و مایه کدورت مادر عباس میرزا.
گامی تفننأ صورت اجزای خلوت را میکشیدند، روزی در اطاق بریلیان فرمودند: بنشین نشستم ، صورت مرا کشیدند و خالی از شباهت نیست، ورق را انداختند و برخواستند، معتضدالسلطنه عرض کرد مزین فرمائید فرصت نشد، حدس زدم که به سلیقه‌شان نگرفته‌است دی ۱۳۱۲، از میرزاتقی‌خان امیر شکلی در دست نبود، شاه وصف فرمودند و صنیع‌الممالک کشید چون شکل امیر را خوب در نظر داشتند، تصدیق فرمودند، از معاصرین هم شباهت آن شکل را به امیر شنیده‌ام.
محمدعلی رکنی عکس قطعه‌ای هم از حافظ داشتند، تحفه‌ای است نیاز خوانندگان گرامی میشود. در حاشیه عکس شرحی فرهادمیرزا نوشته است به گراور در نمیآمد عینا نقل میشود.
این قطعه شریفه که خط مرحوم خواجه حافظ علیه‌الرحمه است از نفایس روزگار بشمار میرود جناب آقا میرزا علی کازرونی بیادگار داده‌اند و انا العبدالعاصی فرهاد بن ولیعهد طاب تراه سنهٔ ۱۲۹۸
