برگه:Anvari poems.pdf/۴۴

دیوان انوری

۱۸

 

	ای قدر قدرتی که با عزمت			زور بازوی آسمان زورست
	جرعه جام حکم تو دارد			باد از آن در مسیر مخمورست
	عسل از غایت تفاخر گفت:			تا مرا وصف خط دستورست
	کمر خدمتی ز روی شرف			سال و مه در میان زنبورست[۱]
	سخره ترجمانی قلمت		۱۰۹۰	هرچه در ضمن لوح مسطورست
	نشر اموات می‌کند بصریر			مگرش آفرینش صورست؟
	کشف اسرار می‌کند برموز			برموزی که در منثورست
	وصف مکتوب او همی کردم			بحلاوت، چنانکه مذکورست
	شهد گفت: آن کمر که می‌بینی			زین سبب بر میان زنبورست
	عجبا ! لا اله الا الله !		۱۰۹۵	کز کمالت چه حظ موفورست؟
	تا که مقدور حل و عقد قضا			در حجاب زمانه مستورست
	دست‌فرسود حل و عقد تو باد			هرچه در سلک دهر مقدورست
	روزگارت چنانکه نتوان گفت			که درو هیچ روز محذورست
	هم ازان‌سان که بوالفرج گوید:			«روزگا عصیر انگورست»[۲]

در وصف بارگاه بدرالدین وزیر

	یارب! این بارگاه دستورست		۱۱۰۰	یا نمودار بیت معمورست؟
	یا سپهرست و ماه مسرع آن؟			مسرع قیصرست و فغفورست
	یا بهشتست و حوض و کوثر او			جام زرین و آب انگورست؟
	بل سپهرست، کندرو شب و روز			ماه و خورشید مست و مخمورست
	بل بهشتست کندرو مه و سال			باده‌کش، هم فرشته، هم حورست
	از صدای نوای مطرب او		۱۱۰۵	دایم اندر سر فلک شورست
	وز ادای روات شاعر او			گوش چون درج در منثورست
	غایتی دارد اعتدال هواش			که ازو چار فصل مهجورست
	فتنه را آن هوا نمی‌سازد			زان برنج سبات رنجورست
	مرده را زنده چون کند بصریر			در او، گرنه نایب صورست؟

1. تکرار قافیه جای تاملست
2. قصیده معروف ابوالفرج رونی