این برگ نمونه‌خوانی نشده است.
| خسروا بنده را چو ده سالست | که همی آرزوی آن باشد | |||||
| کز ندیمان مجلس ار نشود | از مقیمان آستان باشد | |||||
| بخرش پیش از آنکه بشناسیش | وانگهت رایگان گران باشد | |||||
| چه شود گر ترا در این یک بیع | دست بوسیدنی زیان باشد | |||||
| یا چه باشد که در ممالک تو | شاعری خام قلتبان باشد | |||||
| لیکن اندر بیان مدح وغزل | موی مویش همه زبان باشد | |||||
| تا شود پیر همچو بخت عدوت | هم درین دولت جوان باشد | |||||
| تا هوای خزان به بهمن و دی | زرگر باغ و بوستان باشد | |||||
| باغ ملک ترا بهاری باد | نه چنان کز پیش خزان باشد | |||||
| خطبها را زبان به ذکر تو تر | تا ممر سخن دهان باشد | |||||
| سکها را دهان به نام تو باز | تا ز زر در جهان نشان باشد | |||||
| مدتت لازم زمان و مکان | تا زمان لازم مکان باشد | |||||
| همتت ملک‌بخش و ملک ستان | تا به گیتی ده و ستان باشد | |||||
| در جهان ملک جاودانت باد | خود چنین ملک جاودان باشد | |||||
