این برگ همسنجی شدهاست.
آذری یا زبان باستان آذربایجان / احمد کسروی
۴۲
کوانین دلبراج شوخان و شنگان[۱] | این شوخ و این شنگ آم دای[۲] | |||||
از اج ننگان نه واج نامیان نه[۳] | نی کاج منش[۴] ننگ آم دای | |||||
د کشفی دل[۵] صفایی نی دریغا | که آن اینیه پر زنگ آم دای |
***
هلا خور منده چه مانک و جویی | بیوفایی چه نابان کهنه خوئی | |||||
من نزانست که شهرانی امن وات | هر که ناکس پرست رنج رویی | |||||
هر صباحی چه مرغان های و هوی | زبان بذکر حق سبحانه گوی | |||||
مبش بی یاد حق کشفی تو صبحان | اگر چه حق پرستی آرزوی |
از معالی
سینم داغ و دلم داغ و جگر داغ | ده یا نم منده نی جای دیر داغ[۶] | |||||
میکری[۷] تازه هر دم کهنه زخمم | می نهی هر زمان داغم بسر داغ | |||||
داغه داغه بکردیم اچ خدایا | بکر[۸] رحمی بسر داغم منه داغ | |||||
ز ارجم وبندی بافغان نشته ماتم | چنگش آلوده پر خون بال و پر داغ | |||||
بوج اج سوج داغان ای معالی | نمیبی بی قضا و بی قدر داغ |
***
گرفتاریم بدرد و اج[۹] دوا دور | مبتلایم بزخم و اشک ناسور | |||||
سینه دارم ارج تیغ جفایش | رخنه رخنه بیه[۱۰] چون شان زنبور |
***
انوی ناله غم اندوته[۱۱] زانی[۱۲] | که قدر زر خالص بوته زانی | |||||
بوران[۱۳] پروانیا با هم بسوزم | حال سوته[۱۴] دلان دل سوته زانی |