برگه:Azari-zabane-bastan.pdf/۴۳

آذری یا زبان باستان آذربایجان / احمد کسروی

۴۳

 

	وی ته[۱] اج درد و محنت و انه دام			بتهرمان بغم کاشانه دارم
	ز جور تیغ اج میشار محنت			پاره پاره دلی چون شانه دارم

***

	معالی دل چو دردان دانه چو نیش			اوا[۲] چور و جفا همخانه چو نیش
	تهروان یار و اندوهان مصاحب			محنتان مان غمان کاشانه چو نیش

***

	من از قالو بلا اندیشه دارم			گنه اج برگ داران[۳] بیشه دارم
	اهرا[۴] که نامه خوانان نامه خوانند			من از شرمندگی سر پیشه دارم
	اگر دیوانه هستیم اشتویم دوست[۵]			اگر بی پا و دستیم اشتویم دوست
	یری گبرم بخوانی یر مسلمان			بهر ملت که هستیم اشتویم دوست

***

	روشنایی مو نیایی تو چشمم			اسر خونینه ریجانی[۶] تو چشمم
	ار بزهمن نشام زهمن توتیام			مونیا زهمنیان نی تو چشمم

آدم

	یر او گیری تو ای روسایم اج سر			یقین زانم که لاوم گیری اوسر
	پرتم اج بر برانی واکیان شوم			میان اهنامه داران خاکم اوسر

***

	دلا دردین و داغین بکیان شوم[۷]			دو چشم اسرین و خونین بکیان شوم
	همم اج در برانند بتو آیند			یرتم اج در برانی بکیان شوم

***

	هنه[۸] دکوش آواز اج الستم			هنه چه نعمه اقصی دیله مستم
	همیدون کهنه عهدم نوی کشفی[۹]			نه پنداری مگر اهروجه بستم

***

	چه اج اویان خطاب آمد الستم			سیالا و یلاد ذره بستم
	بپا وشتیم دست افشا نمی کرد			وستندم هر چه غیر اویان بدستم

1. بی تو
2. با
3. درختان
4. فردا
5. دوست توام.
6. اشک خونین میریزانی.
7. بکجا شوم (گویا «بکیا» درست باشد).
8. هنوز
9. از اینجا پیداست که این دو بیتی از کشفی است.