این برگ همسنجی شدهاست.
آذری یا زبان باستان آذربایجان / احمد کسروی
۴۴
***
خسه[۱] بانان که غم چو یا نشینند | پا بدامان جهان پویان نشینند | |||||
خسه بانان که اج خلوتگه راز | زبان بسته سخن گویان نشینند |
خلیفه صادق خلیفه آستان صفویه
زار جا اشته شامانر[۲] سحرنی | قهقهر[۳] زهر خندی ویشتر [۴] نی | |||||
همی نالی ته دور از چنگال باز | مگر چه دام صیادر[۵] خبر نی | |||||
دلا غافل مبش خوشتن زمانی | قیمتین گوهریش گنجش چه کانی | |||||
مبش کرکس بهر مرداره منشین | شاه بازیش چه اوج لامکانی |
راجی
من همایم سر کوهان وطن بی | کشتگاهم اوی صحرا چمن بی | |||||
استخوانی خورم سازم قناعت | بوقت مردن پر و بالم کفن بی |
***
دنیا خوانی و مردم کاروانی | روز الاله و روز خزانی | |||||
سیاه چالی کند نامش نهد گور | بمن واجن ایم ایشتی فان مانی |
***
خشکه دارم بکوهان سایه ام نی | ببرمان مانده طفلیم دایه ام نی | |||||
ببازارم شری بازار وانم | ببازم شری هیچ پایه ام نی |
***
کوهانم سربلندی خور مصاحب | ازم درده جری بلبل مصاحب | |||||
به پنج روز دیگر بایر بوینا | نه خانه مانده نه خانه صاحب |
***
دنیا داری بلای من نزانست | مرگ من در صلای من نزانست | |||||
شهر و مردم همه بایر بوینا | مایه ام پنج گز هلای من نزانست |